Një shekull më parë, ngecur mes dy botëve e dy luftërave botërore, poeti, piktori dhe filozofi libanezo-amerikan, Kahlil Gibran, me një fragment të shkurtër të “Profetit“, iu përgjigj disa pyetjeve të violinçelistit dhe mbrojtësit të famshëm të të drejtave të njeriut, Pablo Kazals, që kishin të bënin me përgjegjësitë prindërore dhe krijimin e një bote, që t’ia vlente për të rritur fëmijët. Në këtë libër klasik të vitit 1923, Gibrani flet për bazat e vërteta të krijimit të një miqësie, për guximin që duhet të tregojmë ndaj pasigurive të dashurisë, jep këshilla të shkëlqyera për ekuilibrin mes afrimitetit dhe pavarësisë në një marrëdhënie të shëndetshme, po nuk ngurron të flasë edhe për të ardhmen e fëmijët. Kështu, kur një nënë e re, me foshnjë në gji i kërkon këshillë për prindërimin, profeti poetik i Gibranit i përgjigjet:

Fëmijët e tu s’janë të tutë.

Ata janë bij e bija të vetë Jetës, që digjet të rrojë.

Mes teje kalojnë, po s’vijnë prej teje

Dhe sado që i ke pranë, prapë s’të përkasin ty.

Mund t'u falësh dashurinë, por jo mendimet e tua,

Se kanë të tyret.

Mund t'u strehosh trupin, por jo shpirtin,

Se shpirtrat e tyre rrojnë në shtëpinë e së nesërmes,

Që t’i s’mund ta vizitosh as në ëndrra.

Mund të luftosh të bëhesh si ata,

Po mos u përpiq t’i bësh si vetja,

Se jeta s’shkon për së prapthi e as pret të djeshmen.

Ju jeni harqet, prej nga fëmijët turren para si shigjeta të gjalla.

Harkëtari e sheh shënjestrën në shtegun e së pafundmes

Dhe Ai ju përkul me fuqinë e Tij,

Që të Tijat shigjeta të fluturojnë shpejt e sa më larg.

Ngazëllehuni kur përkuleni në dorën e harkëtarit,

Se ashtu siç do shigjetën në fluturim,

Ashtu Ai do edhe harkun që s’tundet.

Burimi i informacionit, 11 Tetor 2019

https://www.brainpickings.org