Biblioteka e Librave të Ndaluar
Blog
Biblioteka e Librave të Ndaluar
Më 10 maj të vitit 1933, nazistët vendosën të digjnin librat “kundërgjermanë”, që, sipas tyre, kishin simbole dekadence dhe kalbjeje morale. Librat u mblodhën, u hodhën në një pirg dhe iu vu flaka, për të përhapur frikë. Mirëpo 40 vjet më vonë, gjermani Georg P. Salcman hapi Bibliotekën e Librave të Djegur, me një koleksion të librave ”kundërgjermanë”. Babai i Salcmanit ishte nazist dhe në vitin 1945, kur regjimit të Hitlerit i erdhi fundi, vrau veten. I biri, që e pati të vështirë të mësohej me këtë rrethanë të re, shumë shpejt filloi të shfaqte interes të veçantë për librat dhe në vitin 1976, filloi të mblidhte librat e ndaluar gjatë sistemit nazist. Ai arriti të grumbullonte rreth 12 000 të tillë. Në vitin 2009 ia shiti Universitetit të Augsburgut në Gjermani.
Sot Biblioteka e Librave të Djegur është pjesë e bibliotekës së studimeve gjermane dhe, përgjithësisht, përmban libra të botuar para vitit 1933. Këta libra nazistët nuk donin t’i kishin nëpër këmbë për një mori arsyesh. Shumica ishin të autorëve hebrenj, socialistë ose komunistë, por nuk bënin përjashtim as autorët që, pasi kishin provuar pasojat e Luftës së Parë Botërore, nuk mund të mos flisnin për tmerret e dhimbjen e saj. Nuk duhet harruar që nazistët hodhën mes gjuhëve të zjarrit librat e Remarkut, Ajnshtajnit, Frojdit, Brehtit, Cvajgut, Heses, Hajnes, Kafkës, e sa e sa të tjerëve. Libri i parë i kësaj kategorie, që bleu Salcmani, ishte “Beteja” e Ernest Vaisit, i botuar në vitin 1916. Vaisi ishte një mjek hebre, që emigroi në Paris. Në vitin 1940, kur gjermanët pushtuan Parisin, u hodh nga dritarja, nga frika se mos e shtinin në dorë. Shumë prej autorëve të ndaluar u larguan nga Gjermania naziste në fillim të viteve ‘30, po autorë si Erih Kestneri, që kishte mbetur ende në vendlindje, duhet të kenë përjetuar dhimbje të madhe, kur shihnin se si digjeshin librat e tyre. Kestneri vetë u akuzua për tradhti politike, sepse në një prej vjershave të tij ishte tallur me konceptin e “fyhrerit”.
Salcmani nuk e pati aspak të lehtë ta shiste bibliotekën e tij. Ai druhej se, duke u bërë pjesë e një biblioteke universitare, njerëzit e shkencës do t'i izolonin këta libra dhe se me ta do të merreshin vetëm studiuesit. Por Universiteti i Augsburgut e ka hapur bibliotekën për gjithë të interesuarit.
Burimi: BBC / Mars 2019
Artikuj të përzgjedhur
Klasë pa mure: epoka e harruar e shkollave në ajër të hapur
Kjo fotografi bardhezi më del përpara syve herë pas here në internet dhe në të përmblidhen gjithë dësh...
10 libra klasikë që duhet të lexojë çdo fëmijë
Gazeta Telegraph ka hartuar një listë me librat që duhet të lexojnë fëmijët tuaj, të cilët do t‘...
Portokalli mekanik – 20 fakte për Enthëni Bërxhësin
Enthëni Bërxhësi (Anthony Burgess) njihet më së shumti për romanin e tij distopik, futurist e tmerrësisht të...
Aty ku njerëzit harrojnë të vdesin
Ju tashmë e dini që blogu i Aeditions sjell vazhdimisht artikuj që flasin për librat për fëmijë apo librat p...
Robert Bërnsi dhe Uilliam Shekspiri: ku ngjasojnë me njëri-tjetrin?
Profesor Gerard Karuthërsi (Gerard Carruthers) ka marrë përsipër të zbulojë karakteristikat e përbashk...
“S’ta ka fajin pasqyra që ke atë surrat”. Pse janë të mrekullueshme shprehjet frazeologjike? Nga Hana Xhejn Parkinson (Hannah Jane Parkinson)
Truri njerëzor del në të njëjtat përfundime, pavarësisht nga vendet, koha apo kulturat e ndryshme. Prandaj, ashtu si&...
Shpikja e arkivit
Përfytyro sikur të të bjerë në dorë kopja e vetme e një dorëshkrimi disashekullor. Një relikte e rrall...
Historia e trishtë e Kristofer MekKendëllsit
Kristofer MekKendëllsi është protagonisti i librit e i filmit të famshëm Në egërsinë e natyrës (Int...