A e dini që vjeshta, ashtu si dikur, edhe sot, frymëzon shumë shkrimtarë të njohur? Ajo zë një vend aq të rëndësishëm edhe në ngjarjet e librave, saqë Arbazinoja thotë se tetori është muaji më i mirë për t’u marrë me letërsi e revolucion. Kështu, në vjeshtë i zhvillon ngjarjet polaku Bruno Shulc në librin “Tezgat bojë kanelle“, Gabriel Garsia Markezi te “Vjeshta e patriarkut“, Diana Gabaldoni te “Tamburët“, Rei Bredbëri te “Vendi i tetorit“, Nagib Mafuzi te “Vjeshta egjiptiane“ apo Karlos Ruiz Zafoni te “Dritat e shtatorit”. Por përpos titujve të librave, po përmendim edhe shkrimtarët, që shkruanin në vjeshtë, si Kafka, që shkroi në nëntor “Metamorfozën” dhe “Letër babait”, kurse për “Procesin” u ul nga gushti e deri në janar. Në nëntor e filloi edhe Dostojevski “Idiotin” dhe “Sozinë”. Rilke zgjodhi shtatorin për “Fletoret e Malt Lordis Brigit”, ashtu si edhe Floberi për “Edukimin e ndjenjave”, kurse Ficxheraldi e përfundoi “Getsbin e madh” në tetor. Dhe për ta mbyllur këtë eufori vjeshtake po citojmë Mihail Bulgakovin: “Nata shket ngadalë, e errët dhe e heshtur. Diku është pylli i zhveshur, më tej lumi, i ftohti, vjeshta... po mua aq më bën. S’kam nevojë për asgjë dhe asgjë s’më përfshin në gji të saj”.

Burimi i informacionit, 20 Tetor 2019

https://www.illibraio.it